Een volle dag in Buenos Aires

We hebben een tweede, volle dag in Buenos Aires. Ook die beginnen we op Plaza del Congreso. Het is nu nog bewolkt en ietwat frisjes, maar ons is weer een mooie dag beloofd. We lopen tegen de klok in een rondje om het plein. Voor het parlementsgebouw staan de herinneringen aan de G20 top die nog maar enkele dagen geleden hier plaatsvond en voor veel ongeregeldheden heeft gezorgd. De hekken staan er nog en we lezen dat Poetin moet opzouten. Moet een gezellige boel geweest zijn. Gelukkig merken we er verder helemaal niets meer van.

Het is zondag vandaag en we merken dat er veel minder reuring is dan gisteren. Op de gisteren nog veel te drukke Avenida de Mayo valt ons op dat de winkels en veel eettentjes gesloten zijn. We willen graag ergens pinnen, maar ook de banken zijn dicht en hun pinautomaten staan óf achter een gesloten deur, óf staan ook op inactief. Hellup! 
We lopen tot de Avenida 9 de Julio, een drukke snelweg midden in de stad met ieder kant op 6-8 rijstroken. Zie dat maar eens over te steken. In het oog springend zijn de gigantische obelix en het overheidsgebouw met het reliëf van Eva Perón. Ook hier geen bank te bekennen waar we terecht kunnen voor een pinactie. 

Aan de overkant van de Avenida duiken we de wijk ten noorden van San Telmo in om weer richting Plaza de Mayo te lopen. Intussen hevig zoekend naar een mogelijkheid om te pinnen en die vinden we uiteindelijk in een donker hoekje aan Paseo Colón. De klant voor ons is nota bene ook een Nederlander en die weet ons te vertellen dat pinnen in Argentinië nog wel eens een uitdaging kan zijn. We willen dus een aardige voorraad contact geld aanleggen, maar er zit een limiet op en we komen niet verder dan omgerekend zo'n € 130,-.

Bij Plaza de Mayo duiken we de kathedraal in. De kathedraal heeft een prachtig interieur en herbergt de tombe van onafhankelijkheidsstrijder Generaal José de San Martín. Dat men deze verzetsheld een warm hard toedraagt, blijkt wel uit het feit dat de hele dag twee wachters bij de ingang van het mausoleum staan. Ook hier zijn we er nét bij als de wisseling van de wacht plaatsvindt. Hierna lopen we nog een rondje om het plein om wat plaatjes te schieten (vooral steeds maar weer met de poging om de wapperende vlag erop te krijgen....) 

Vervolgens willen we naar Puerto Madero, het water achter Casa Rosada. We moeten er een drukke weg voor oversteken en door wegwerkzaamheden is het even zoeken naar de kortste route te voet. Puerto Madero is een lange strook water dat door een aantal bruggen in vakken is verdeeld. Voormalige doks. Er is een jachthaven en aan weerszijden van het water loopt een wandelboulevard met zowel moderne als koloniale gebouwen en kleine parkjes. Het zijn woon- en kantoor-gebouwen, hotels en restaurants, sommige in de prachtige voormalige pakhuizen. Het gebouw van het Ministerie van Defensie steekt er met kop en schouders bovenuit. Oude kranen staan er nog en hier en daar ligt een historische driemaster dat nu dienst doet als museum of restaurant.

We steken meteen het water over om een rondje te lopen. Een heerlijke plek om even uit te waaien, want het is intussen erg warm geworden en hier voelen we tenminste nog een windje. Aan de overkant stuiten we op een bouwwerk van een soort van silo's met daar voor een een klein parkje. In dat parkje staat een piepklein standbeeld van onze eigen Maxima. "Koningin van Nederland" staat erbij. Maar natuurlijk. En toevallig zien we er tegenover net zo'n klein standbeeld van Anne Frank staan. Een bijzonder hoekje van de stad dus, dat de bijzondere band tussen NL en Argentinë laat zien (noot: pas thuis komen we erachter dat dit parkje naast de Nederlandse Ambassade is gesitueerd, duh). 

Ook hier zijn een paar eettentjes dicht, maar bij het laagdrempelige Johnny B. Good tegenover het Hilton kunnen we terecht voor we een goede, vegetarische lunch. Een mooie bodem om even flink wat meters te kunnen gaan maken, want we lopen hierna bijna een uur aan een stuk door naar de beroemde begraafplaats La Recoleta. De wandelroute is niet bijster interessant; die brengt ons door een krappe en drukke woon- en zakenwijk met af en toe een klein parkje. We komen uit bij een park, waar niet alleen de begraafplaats aan ligt, maar ook een fraaie basiliek en een eeuwenoude historische vijgenbom.

Een prachtige witte zuilenpoort met gietijzeren hekwerk geeft toegang tot La Recoleta. De toegang is gratis, maar er wordt wel gevraagd of we onze tassen even open willen doen. Prima. Direct links na de ingang staat een plattegrond van het kerkhof. We kijken ernaar maar nemen het niet echt in ons op. Het is gematigd druk en we lopen eerst maar gewoon een beetje rechtdoor en slalommend door de smalle gangen langs de uitbundige graven en mausolea. Een beetje bij toeval stuiten we op het familiegraf van de Duartes, waar ook Eva Perón haar laatste rustplaats heeft. Als we het niet hadden geweten, er geen bloemen in de deur waren gestoken, en er niet een paar mensen hadden gestaan, waren we er geheid zomaar langs gelopen. Zo onopvallend is het. Ook omdat we dus niet naar de Perón moeten zoeken, maar naar Duarte. De gang is zo smal, dat we ons in lastige bochten moeten wringen om een foto van het geheel te kunnen maken. We zijn al met al zo'n anderhalf uur zoet op de begraafplaats. Ter afsluiting kopen we een verfrissend maar duur ijsje bij het populaire tentje Freddo tegenover de begraafplaats. Het is inmiddels 17:00 uur geweest dus we hebben er weer een lange dag op zitten.

Via de lange autovrije winkelstraat Florida lopen we weer terug naar het centrum. In een supermarkt kopen we wat te eten en drinken om de avond door te komen. Patricia is blij verrast door de hoeveelheid vegetarische producten die in de schappen ligt. Het merk Vegetaléx heeft burgers en schnitzels in alle soorten en maten. Mooi, dat hoeft dus geen probleem te zijn als we straks onderweg zijn!

Tot slot een paar tips:

* Hoewel de naam anders doet vermoeden, vinden we BA geen schone stad. Maar weinig plekken zijn autovrij; er zijn eerder veel te veel rijstroken gecreëerd. Veel taxi's zijn gelukkig hybride Toyota's, maar die kunnen nog lang niet de smerige vrachtwagens, bussen, scooters en andere smerige voertuigen compenseren.

* Taxis zijn heel betaalbaar. Neem wel de officiële zwarte auto's met geel dak. Voor de rit van Plaza de Congreso naar vliegveld AEP betaalden we 230 pesos, nog geen € 6,00 (we gaven 250). Let wel op: de meter gaf bij ons 189 pesos aan, we zijn er niet uit of er een soort belasting bij komt. Met zulke lage bedragen voelden we ons in ieder geval niet geript.

*Het zebrapad is geen garantie voor een veilige oversteek.

* Op zondag zijn de banken dicht, er is dan  nauwelijks gelegenheid om te pinnen. Wij vonden bij toeval een automaat aan Avenida Colón. Winkels en veel eettentjes zijn ook dicht of hebben een lange siesta.

* Neem voor of na een bezoek aan Recoleta een verfrissend ijsje bij Freddo, op de hoek aan het Plazoleta Alberto Lagos. Een bezoek aan Recoleta is gratis, bij de ingang willen ze wel even in je tas kijken. Links direct na de ingang staat ook een plattegrond van het kerkhof, en die heb je wel nodig om het graf van Eva Perón te kunnen vinden. Haar familienaam is overigens Duarte.

* Bij Johnny B. Good langs het water van Puerto Madero (tegenover het Hilton) kunnen we goed vegetarisch eten. Er is zelfs een happy cow hamburger.

* Bij Loving Hut eten we voor heel weinig geld een flinke maaltijd met seitan schnitzels sla en patat. De patat is maar zozo maar wel een verademing dat die ongezouten is. Interieur heeft weg van een ouderwetse snackbar met te veel plastic tafels en stoelen. Op de grootste van de 2 tv draait constant Supreme Master TV.com dat geheel in het teken staat het verbeteren van de wereld w.o. een veganistisch leven. Aan de muur er onder hangen foto's van 16 Elite Vegetarians zoals Einstein, Johnny Depp, Vincent van Gogh, Beyoncé en Leonardo di Caprio. Kleurrijke krijtborden met het menu van de dag, sappen en toetjes. Aan de andere muur hangen ingelijste citaten over vegetarisme door notabelen en kunnen we lezen wat de voordele zijn van een veganistisch dieet.